Eksik birşey mi var hayatımda?..

Hani sabah uyandığında, kulağında bir şarkı ile kalkarsın.. Ya akşam dinleyip yatmışsındır ya da yolda yürürken önünden geçtiğin müzik marketten bangır bangır çalıyorlardır. İstiklal caddesine bile laf sokmaya başladım. Durumum hiç iyi değil. Neyse..
Birkaç sabah önce Ezginin Günlüğü’nden bir şarkı ile kalktım.. Ezginin Günlüğü’nü çok severim ama belirli şarkılarını.. Ve bu şarkı ya bir kere ya iki kere dinlediğim birşeydir.. Hemen açtım, kahvemi içerken dinlemeye başladım.. Kulağımda neden yer etmiş ya da neden özellikle o sabah o sözlerle uyandım diye kurcaladım olayı biraz..
Sözler şöyle başlıyor :
“Eksik bir şey mi var hayatımda?”..
Eksik bir şey mi var hayatımda gerçekten?.. Çok konuşsa da dünyalar tatlısı bir annem, 7 aydır küs olsam da varlığı için Allah’a her an dua ettiğim bir ablam, her zaman görüşemesem de güzel dostlarım, istediğim gibi para kazanamasam da severek çalıştığım (herkes benim kadar şanslı değil bu konuda) bir işim, her gün yeni bir şeyler öğrendiğim bir yönetmenim ve geriye dönüp baktığımda biriktirdiğim güzel anılarım var. Ve en önemlisi aynaya baktığım zaman hatalarıyla başa çıkabilen, pişmanlıklarını kabul edip her gün biraz daha olgunlaşan, korkularının üstüne gitmesini alışkanlık edinen, utanmadan "bilmiyorum" diyebilen, kendine bir ölçüde güvenen genç bir kadın görüyorum. Eksik nerede peki?..
Akşama doğru bir haber aldım. Bir arkadaşım kolunu kırmış ve hastanedeymiş. Hemen koşa koşa gittim. Orada bir kızcağız vardı.. Sevgilisi.. O kadar ağlamış ki, gözleri yumuk yumuktu. Hala eli ayağı titriyordu. Önce düşündüm, alt tarafı kırık bir kol var ortada.. Beyin kanaması geçirmemiş ya ne bu panik..
Aradan zaman geçti.. Kızla sohbet etme imkanımız oldu ve dedi ki bana:
“ Kolum acıyor sabahtan beri. Kaldıramıyorum. Doktora göstersem kırık der muhtemelen” dedi ve gülümsedi.
O anda şarkı kafamda bangır bangır çalmaya başladı. Ve sözlerin devamı da oturdu kafamda:
“Terliklerimle gelsem sana, sonunda aşkı bulmuş gibi..”
O andan beri bu şarkının her versiyonunu dinledim. Ve kendimi çok yalnız hissediyorum..
Emeği geçen herkese (Ezginin Günlüğü, Grup Gündoğarken, o sabah beni telefonla uyandıran asistanım Nilay, kolu kırılan dostum ve sevgilisi ve beni hastaneye götüren taksi şoförü) beni bunalıma soktuğu için teşekkürler..